من شهید راه دینم شد شهادت افتــخـــــارم مادر من ای که ده ســـال می کشیدی انتـظارم
امدم تا هر شب جمـعه بیایی در کـــنـــــــارم من حمیــــدم من مجیـــدم در ره قران شهیدم
من که مفقود الاثـر بودم میان دشت هـــــامون لالـــه ای خشکـــیده بودم روی خاشاک بیـــابان
پیکرم عریان بزیر افتــاب گــــرم و ســــوزان من حمیــــدم من مجیـــدم در ره قران شهیدم
گفته ام لبیــــک هل من نـــاصر روح خــدارا گرچه من در خاک بردم آرزوی کربـــلا را
لحــــظه آخــر بدیــــدم خامــــس ال عبـــا ر ا من حمیــــدم من مجیـــدم در ره قران شهیدم
ای عزیزان هر زمان هر حمله ای اغاز میشد راه جــنت از بــرای بــــنده حــق بــاز میــشد
هر که قابل بوده در این راه در پــــرواز میشد من حمیــــدم من مجیـــدم در ره قران شهیدم
گر زمانی در محل آمـــد زجبهه پیــکر مــــا گریه کم کن، ناله کم کن ،صبر کن ای مادر ما
گریه بنما بهر شاه دین که بود او رهبر مــــا من حمیــــدم من مجیـــدم در ره قران شهیدم
شعر از: محمود نژادقلی
?/????
